سکوتم تلخ

دلم تنگ میشود برای خود واقعی ای که گاهی پشت ترافیک ذهن های خسته مان گم میشود گاهی دلم میخواست میشد خودم باشم خودی که برای عصبی شدنم خنده هایم نوع ارایشم نوع پوشش لباسم نوع حال و هوایم وحتی نوع سلیقه تماشای فیلم مورد علاقه ام توضیح نباشد خیلی وقت است که دوست دارم در جایی پناه برم که خود خود تنهایم باشم بدون هیچموجود زنده ای و موجود زنده ام خدایم و فضای طبیعتی زیبا صدای گوش نواز رود خانه ای جیک جیک پرنده تازه سر از تخم دراورده ای و نفسی عمیق که شش هایم را پر از عطر خدایم کند و فریادی که سالهاست درون سینه ام نهفته که اجازه ی ارامش را از عمق وجودم صلب کرده دلم عکس العمل های ناخوداگاه کودکیم که با تنش های برخی اطرافیان خفه نشده باشد را میخواهد دلم برای خود واقعیم تنگ شده  سکوتم تلخ...

سلام شاید هیچ کس شایدم تعداد کمی ادم بیاد متنای این وبلاگو بخونه البته ترجیهم اینه هیچکس نخونه فقط دلم خواست برای خودم بنویسم گاهی وقتا ادم حس میکنه چقدر خوشحاله چقدر زندگی رو دوست داره بعد یهو تو اوج ناباوری میبینهبووووومهیچی قشنگ نیست شایدم هست فقط دلش گرفته باشه ولی وقتی ادم دلش میگیره دیگه هیچی واسش قشنگ نیست چقدر خسته است چقدر تو اوج لحظه های بی کسی تنهاست چقدر بی کَسِ دل ادم خیلی بهونه گیره کاش ادم هیچ وقت دچار دل بهونه گیر نشه  سکوتم تلخ...